کشورهایی که برای انتقال انرژی جهانی آماده هستند
کشورهای جهان سهم انرژی های تجدیدپذیر را در مخلوط انرژی خود افزایش می دهند. خبر بد این است که آنها این کار را به سرعت انجام نمی دهند تا به هدف توافق پاریس برسند ، تا متوسط درجه حرارت جهانی را تا “بسیار پایین” 2 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح پیش صنعتی و تا حد ممکن به 1.5 درجه سانتیگراد برساند.
محدود کردن گرم شدن کره زمین به انتقال سریع سوختهای فسیلی به منابع انرژی پایدارتر بستگی دارد. با این وجود بسیاری از کشورها برای تأمین تقاضای فزاینده انرژی ، همچنان به انرژی زغال سنگ متکی هستند.
مطابق آخرین ویرایش گزارش انتقال انرژی م Forumثر در مجمع جهانی اقتصاد ، دستیابی به یک سیستم انرژی جهانی پایدار ، پایدار و مقرون به صرفه نیاز به یک رویکرد مشارکتی و سیستماتیک برای حل مشکلات و بهره برداری از فرصت هایی مانند فن آوری های جدید انقلاب چهارم صنعتی دارد .
این گزارش حاوی شاخص انتقال انرژی (ETI) است که بخش انرژی 115 کشور را با یکدیگر مقایسه می کند و آمادگی آنها را برای انتقال انرژی تجزیه و تحلیل می کند.
این کار را با محک زدن سیستم های انرژی کشورها بر اساس “مثلث انرژی” ، متشکل از امنیت و دسترسی انرژی ، توسعه و رشد اقتصادی ، پایداری محیط زیست و چگونگی تنظیم آنها برای موفقیت در آینده ، انجام می دهد.
رهبری اتهام
در بالای جدول ، با تسلط کشورهای اروپای غربی و شمالی ، تغییر کمی نسبت به سال گذشته وجود دارد. سوئد مقام اول را حفظ کرده و پس از آن سوئیس ، نروژ و فنلاند قرار دارند.
این گزارش می گوید با وجود تنوع کشورهای برتر در ترکیب انرژی ، سیستم ها و منابع اولیه ، همه آنها از ویژگی های خاصی برخوردارند و ترکیبی از پیشرفت های فنی و سیاستگذاری و اجرای موثر را نشان می دهند.
کشورهایی که نمره ETI بالایی دارند نیز از نظر آمادگی برای انتقال انرژی عملکرد خوبی داشتند ، در این فهرست فنلاند در رده نخست قرار دارد و دانمارک و سوم در اتریش قرار دارند.
باز هم ، این کشورها دارای مشترکات هستند: چارچوب های نظارتی پایدار ، محیط های نوآورانه تجاری با قابلیت جذب سرمایه گذاری و تعهد سیاسی قوی برای انتقال انرژی.
در مقابل ، کشورهایی که در انتهای رتبه بندی قرار دارند اغلب از چارچوب نظارتی م effectiveثر برخوردار نیستند و از بی ثباتی سیاسی رنج می برند. در این گزارش آمده است: درگیری های جاری ژئوپلیتیک یا وابستگی به زیرساخت های تولید برق مبتنی بر سوخت های فسیلی فرصت های ایجاد شرایط انتقال انرژی را محدود می کند.
صادرکنندگان سوخت های فسیلی ، مانند نیجریه ، موزامبیک و ونزوئلا ، مانند کشورهای آفریقای جنوبی و مغولستان ، با موانع عمده ای در انتقال انرژی روبرو هستند.
نیجریه علی رغم سهم زیاد بخش انرژی در توسعه اقتصادی و رشد به دلیل بزرگ بودن ذخایر سوخت های فسیلی ، در این گزارش با 10 امتیاز پایین سیستم و کمبود زیرساخت های امکان پذیر در رتبه 10٪ پایین کشورها قرار دارد.
تغییر رانندگی
این گزارش میزان چالش پیش رو را برجسته می کند. به طور کلی انتقال انرژی جهانی با افزایش هر ساله میانگین نمرات ETI جهانی در کمترین میزان خود طی پنج سال کاهش یافته است – در اینجا تجزیه و تحلیل:
امتیازات امنیت و دسترسی به انرژی ، پیشرفت زیادی را نشان می دهد که ناشی از دستیابی به دسترسی به برق در بازارهای نوظهور ، به ویژه در آسیا است. نمرات
پایداری محیط زیست به طرز ناچیزی بهبود یافت و این نشان دهنده عدم پیشرفت اساسی است. به دلیل افزایش قیمت برق خانوار و نوسانات قیمت کالاها ، نمرات
توسعه اقتصادی و رشد در مقایسه با سال قبل کاهش یافت.
این گزارش نقشه راهی هفت مرحله ای را برای کشورها برای غلبه بر موانع انتقال انرژی بیان می کند. این موارد شامل شناسایی قهرمانان موثر در بخش انرژی ، ایجاد یک ساختار عملیاتی برای پیشبرد همکاری و تعریف نقاط عطف خاص و برنامه های عملیاتی است.
امید این است که با تشویق ملت ها ، با حمایت سایر ذینفعان جهانی ، برای پیروی از این مراحل ، جهان به ساخت یک سیستم انرژی مبتنی بر پایداری ، امنیت ، مقرون به صرفه و فراگیر شدن نزدیک شود.
نوشته شده توسط
Harsh Vijay Singh ، رهبر پروژه ، ابتکار سیستم در زمینه شکل گیری آینده انرژی ، مجمع جهانی اقتصاد ژنو
